วันแรกก็โดนซะแล้ว!!! เกือบตกเครื่อง เพิ่งเคยโดนสายการบินโทรตาม การขึ้นเครื่องเป็นคนสุดท้ายมันเป็นอย่างนี้นี่เอง แอร์ทุกคนยิ้มให้ตลอดการเดินไปที่นั่ง รู้นะ ภายใต้รอยยิ้มนั้นคิดอะไรอยู่

เหตุที่ไปช้า … จะว่าช้าก็ไม่ช้านะ เครื่องออก 7:40 เราไปถึงประตู 7 โมง พนักงานบอกที่ต้องโทรตามเพราะกัปตันจะออกก่อนเวลา!! ปกติเวลาเดินทางพอผ่านคนตรวจเมืองแล้วก็จะตรงไปที่เกตนั่นละ แต่คราวนี้อยากไปนั่งเล้าจ์การบินไทย เพราะมีบัตรเครดิตที่ใช้คู่กับตั๋วการบินไทยเข้าได้ อยากอวดชาวบ้านว่านั่งอีโคก็เข้าเล้าจ์ได้นะ แต่ พจมานก็ต้องผิดหวังเมื่อไปถึงบ้านทรายทอง เล้าจ์ของตั๋วธุรกิจกับสิทธิ์จากบัตรเครดิตแยกกันฮ่ะ พจมานต้องเดินไปอีกซอยนึงซึ่งอยู่ไกลมาก ถามว่าไปไหม ไป ไปให้มันรู้ว่าอยู่ตรงไหน

สุดท้ายรูปจะถ่ายอวดชาวบ้านก็ไม่ได้ถ่าย อายเพราะมันคนละเกรดกัน เรามันตั๋วอีโค จะเอาอะไรไปเทียบกับบิสซึเนส

บันทึกไว้ว่าเคยขึ้นเครื่องเป็นคนสุดท้ายแล้ว

ไอ้ที่ว่าจะยากก็ดันง่าย ไอ้ที่คิดว่าง่ายก็ดันยาก ข้าพเจ้ากลัวว่าจะเข้าไต้หวันยุ่งยากหน่อยเนื่องจากเดินทาง 2 ประเทศแต่ไม่ได้ผ่านไปอย่างเดียว แวะตั้ง 4-5 วัน แถมเข้าออกก็ใช้พาสปอร์ตคนละเล่มอีก แต่ปรากฏว่าขาเข้า เอานิ้วชี้จิ้มจึกจึก เสร็จ ผ่านอย่างง่ายดาย ไอ้ทีขึ้นเครื่องเรื่องง่ายๆแถมไปตั้งกะตี 5 ดันเกือบตกเครื่อง

มาถึงก็เช็คอินไม่มีปัญหาอะไร จะว่าไปนี้เป็นครั้งแรกที่นอนโรงแรมกึ่งๆโฮสเทลเลย เพราะไม่มีพนักงานอยู่ประจำทั้งคืน แถมอาหารเช้าก็ต้องเดินไปกินที่ร้านเองอีกต่างหาก เอา ลองดูว่าจะเป็นยังไง โรงแรมมันเล็กและเงียบ เงียบจนได้ยินเสียงดังกุกกักๆตลอดจากห้องอื่นๆ

ที่เลือกโรงแรมนี้เหตุนึงเพราะอยู่กลางเมือง ใกล้สถานีกลางบางซื่อ เอ้ย Taipei Main Station ศูนย์กลางการคมนาคมของไทเป อีกเหตุนึงคือเพราะตั้งใจจะเดินทางด้วยระบบขนส่งทุกรูปแบบของไทเปดู ดูซิจะเป็นยังไง เทียบกับกรุงเทพได้ไหม (กล้าเนาะ)

เดินทางด้วยรถไฟฟ้าสายสีแดง จาก main station ไปถึงสถานีก็หา easy card ก่อนเลยเพราะยังไม่เคยซื้อเองที่นี่ เพื่อนบอกหาซื้อได้ตามเซเว่น แต่มันไม่มีแบบที่เราต้องการ จริงๆซื้อทางตู้ก็ได้แต่ข้าพเจ้าไม่อยากเหมือนใคร เลยอยากได้แบบพิเศษ ในที่สุดก็หาซื้อได้จากร้านขายของที่ระลึก ได้ลาย bad badtz-maru มา ไม่ได้ชอบ แต่ที่เหลือเป็นลาย kitty cat

พอไปถึง beitou station ก็เดินไปบ่อน้ำร้อน ตอนแรกคิดว่าใกล้ แต่พอเดินไปก็ไกลเอาเรื่องเหมือนกัน อากาศร้อนด้วยละ (แล้วก็ยังจะมาบ่อน้ำพุร้อน) ระหว่างเดินทางไป ก็ได้แต่อิจฉาทางเท้าบ้านเค้านะ ข้าพเจ้าพบเห็นคนพิการเดินทางไปมาด้วยทางเท้าบ้านเขาแล้วก็สะท้อนใจ อยากให้บ้านเราเป็นแบบนี้บ้าง

เดินไปก็หิวไป กินข้าวไปนิดเดียวตอนอยู่บนเครื่อง แต่ตอนไปถึงที่นั่นก็บ่าย 2 กว่าๆละ ต้องกินแล้วละ Burger King อยู่ใกล้สุดกินเลย ดูซิ มาถึงไทเป ยังจะมากิน Burger King

กินเสร็จก็เดินไปที่บ่อน้ำพุร้อนที่เขาว่าเป็นบ่อมรกต ไปถึงแล้วก็ได้รู้ว่า มรกตที่ย้อมรูปทีหลังแน่นอน จริงๆมันก็เขียวอยู่นะ แต่ไม่ได้เขียวเว่อร์อะไรขนาดในรูปที่เห็น

อีกที่นึงที่อยู่ใกล้ๆน้ำพุร้อนก็คือ Beitou Public Library ในรูปทำไมมันสวยจัง แต่พอไปเจอเข้าจริงๆ … คุณหลอกดาว รู้เลยว่าคนถ่ายรูปที่นี่ต้อง edit เยอะขนาดไหน

หลังจากเดินวนที่บ่อน้ำร้อนแล้วจะเดินกลับไป Beitou Station ก็ไม่ไหวละ นั่งรถไฟฟ้ากลับไปแทน สองจิตสองใจว่าจะไปไหนดีระหว่างขึ้นเขาไปถ่าย 101 หรือจะไป Dansui River ตัดสินใจไป Dansui River

เนื่องจากเคยไปมาแล้ว พอไปถ่ายรูปจริงๆเราก็จะถ่ายแต่มุมเดิมๆ บวกกับมันยังไม่เย็นมาก แดดก็ร้อน เมฆก็ไม่มี ถ่ายรูปได้แป็บเดียวก็เบื่อ เลยกลับมาที่โรงแรมก่อนดีกว่า ต้องพักละมั้งวันนี้

Taipei Main Station มันใหญ่มาก มาครั้งแรกหลง ออกไปทางไหนก็ไม่รู้ ดู Google Map ก็หลงทิศ ดีว่ามองเห็นหลังคา Taipei Main Station เลยเดินตามแสงไฟไป

ข้าพเจ้าเดินวนไปวนมากับ Google map เนื่องจากเราไม่รู้จักสถานที่ ต้องลองเดินดูว่าเราไปในทิศทางเดียวกับที่แผนที่มันบอกหรือเปล่า กลับไปจะหาวิธีว่าดูยังไงถึงจะรู้จากแผนที่กูเกิ้ล ทิศเหนืออยู่ทางไหน

กลับมาก็ยังไม่หิว เลยไปเดินที่ Red House ของสวยนะ แต่มันแพง ข้าพเจ้ายอมรับในการออกแบบเครื่องเขียนของคนไต้หวันจริงๆ

เรื่องที่ตั้งใจอีกอย่างนึงคือ จะลองกินชาให้หลายยี่ห้อที่สุด ดูซิจะได้กี่ยี่ห้อ

เมื่อวานได้มา 1 ยี่ห้อ และสี่อสารผิดต้องทิ้งไป 1 แก้ว